Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την προσωπική επίθεση που επιχειρεί εις βάρος μου η αγαπητή συνάδελφος Ελένη Σπανοπούλου, για μια παραταξιακή ανακοίνωση, μολονότι αντιλαμβάνομαι τη δυσχερή θέση της, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο ΕΔΟΕΑΠ, αλλά και των προσωπικών επιθέσεων, που και η ίδια έχει δεχτεί.
Ξεκαθαρίζω, βέβαια, ότι υιοθετώ μέχρι και την τελευταία γραμμή την ανακοίνωση της παράταξης «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ-ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ», η οποία -υπενθυμίζω- αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στις πρόσφατες εκλογές της ΕΣΠΗΤ (6-7 Ιουλίου) και εκπροσωπείται πλέον στο Δ.Σ. από τρεις συναδέλφους, τους οποίους σέβομαι, τιμώ και στηρίζω.
Η πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ μάλλον αγνοεί ότι τον Ιούλιο του 2012, ύστερα από τρεις συνεχείς θητείες ως πρόεδρος της ΕΣΠΗΤ (περίπου εννέα χρόνια συνολικά), δεν ήμουν υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές για το Δ.Σ. Ακριβώς επειδή πιστεύω πως ο συνδικαλισμός δεν είναι «καρέκλα» και χρειάζεται έμπρακτα να αποδεικνύουμε τη διάθεσή μας για ανανέωση, σε πρόσωπα και ιδέες. Οι απόψεις αυτές είναι και έγκαιρα -πριν από χρόνια- δημοσιοποιημένες και περιέχονται σε σχετική ομόφωνη πρόταση της Επιτροπής Αλλαγής του Καταστατικού της ΕΣΠΗΤ (όπου ως πρόεδρος της ΕΣΠΗΤ συμμετείχα) για περιορισμό της θητείας των μελών του Δ.Σ. και ιδιαιτέρως του προέδρου, το πολύ σε δύο ή τρεις θητείες.
Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να είμαι ενήμερος εάν μετά τον Ιούνιο του 2012 υπήρξε νέο κείμενο ή και συμφωνίες με κάποιους (και ποιους;) προέδρους ή διοικήσεις, σχετικά με τη ρύθμιση του διαδικτύου. Δεν μπορώ να ξέρω πώς και τι διανέμεται στους πολιτικούς αρχηγούς, ούτε αν αυτό γίνεται επειδή -όπως υποστηρίζει η Ελένη Σπανοπούλου- κανείς (!!!) άλλος πρόεδρος δεν σκέφθηκε να πάρει μαζί του «άλλο χαρτί».
Ξέρω, όμως, καλά το «χαρτί» – ταφόπλακα του θέματος, που «κάποιοι» έδωσαν υπογείως στην Πετραλιά και εμφάνισε ενάμισι χρόνο μετά ο Κουτρουμάνης. «Χαρτί» που σε συμφωνία και συντονισμό και με άλλα σωματεία αντικρούσαμε.
Ξέρω καλά λόγω ιδιότητας ότι το «χαρτί» που ανακάλυψαν οι συνάδελφοί μας ότι κατατίθεται στα κόμματα απορρίφθηκε με επιχειρήματα στις αρχές του 2012. Ξέρω καλά, επίσης, ότι υπάρχει ένα «άλλο χαρτί» από τον Φεβρουάριο 2012, κατατεθειμένο ως συμφωνημένο <strong>με όλα τα σωματεία</strong> που τα μέλη τους ασφαλίζονται στις τρεις από τις συνολικά τέσσερις διευθύνσεις (δηλαδή Β’, Γ’ και Δ’) του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ. Τέλος, ξέρω ότι στην Ένωσή μου δεν υπάρχει απόφαση που να καταργεί την θέση της προηγούμενης διοίκησης για το θέμα.
Η πρόταση αυτής της -κατά την αγαπητή Ελένη- «μειοψηφίας», δίνει συγκεκριμένη, δίκαιη και ισότιμη λύση με πόρο για όλους και κλείνει τα όποια ανοικτά «παράθυρα» αφήνονταν στους εργοδότες.
Η πρόταση αποκρούει αποτελεσματικά και ενωτικά την επικίνδυνη συντεχνιακή αντίληψη «εμείς να είμαστε καλά κι οι υπόλοιποι ας πνιγούν» και ενισχύει τον αγώνα για την ουσιαστική ενοποίηση των δημοσιογραφικών Ταμείων, βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία Συνδικάτου Τύπου.
Προσωπικά, αυτές τις νέες απόψεις με συνέπεια χρόνια υπηρέτησα.
Ευτυχώς, με τη βοήθεια των συναδέλφων μας στην ΕΣΠΗΤ, δεν δώσαμε «αντιπαροχή» αρχές, αξίες, συμφωνίες και δράσεις. Δεν μας ενδιέφεραν οι «υποκριτικές γέφυρες», ούτε τα «τεχνητά αδιέξοδα».
Τόσο απλά είναι τα πράγματα για τη ρύθμιση του διαδικτύου.
Με εκτίμηση
Γιάννης Πλαχούρης
Συνταξιούχος Δημοσιογράφος
(μέλος της ΕΣΠΗΤ)
Σελλασία Σπάρτης 11.10.2012
Ενωτική Κίνηση Δημοσιογράφων 